qızınma — «Qızınmaq 1»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kürsü — is. <ər.> 1. Yanları və söykənəcəyi olmayan stul; kətil. Kürsüdə oturmaq. – Xəstənin yanındakı kürsünün üstündə oturan mülayim bir həkim fısıltı ilə danışırdı. H. N.. Dünən əl çalındı bir sənətkara; Bir kürsü qulunun rəngi dəyişdi. M. Araz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərəvəzləmmağ — (Quba) özünü oda vermək, qızınmaq. – Sərəvəzləmmə, işüvə gid … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
isinişmək — 1. qarş. Bir birinə alışmaq, bir birinə öyrəşmək, bir birinə bağlanmaq. 2. f. Öyrəşmək, alışmaq, bağlanmaq. . . Zira ki <Əzim> hər kəsdən qaçır, kimsəyə isinişmək istəmirdi. A. Ş.. <Dərviş:> Dayı, bir az da qal, şəhər məişətinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
isinmək — f. 1. Qızmaq, hərarəti artmaq. Gün çıxdı, hava isindi. – Axır o ola bilər ki, dəmir isinər, isinər, axırda yavaş yavaş başlar qızarmağa. C. M.. Birdən <Cavadın> keçə çəkməli ayağı isindi. O, ayağına baxdı. Yaralanmışdı. Ə. Vəl.. Qış çıxır… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
